Czy wiesz, dlaczego nie wiesz, kto jest prezydentem Szwajcarii? - Joanna Lampka

Rewelacyjna historia ostatniego stulecia. 640 stron fascynujących faktów, o których mało kto wie. Napisana z pozycji „austriackiej”. Paula Johnsona nie muszę nikomu przedstawiać. Trudno dzisiaj o lepszego historyka współczesności.

Mit Skandynawii, czyli porażka polityki trzeciej drogi.

Jest to książka przeznaczona dla ludzi, którzy uważają, że podwyższenie podatków podnosi – wbrew elementarnej logice – dobrobyt społeczeństwa. Autor, szwedzki ekonomista pochodzenia kurdyjskiego ujawnia prawdę o szwedzkim (a właściwie ogólnoskandynawskim) sukcesie gospodarczym.

Stosunek Korwin-Mikkego do instytucji unijnych nie zmienił się ani o jotę i pozostaje jednoznacznie negatywny, a nawet jego krytyka wyraźnie się wyostrzyła. Bo też i na naszych oczach mamy do czynienia z postępującą i bezprzykładnie szybką erozją tak zwanych "wartości europejskich". Najazd hord muzułmańskich uświadomił wielu Europejczykom, że instytucje, powołane przecież teoretycznie w celu umacniania owych wartości i rozprzestrzeniania ich na całym kontynencie, stały się dla nich największym, śmiertelnym wręcz zagrożeniem. Unia stała się wrogiem Europejczyków. Zresztą te tak zwane , wartości europejskie" czyli pogarda do tradycji, religii, osłabianie roli państw narodowych są w istocie - na co od lat zwraca uwagę JKM-wartościami antyeuropejskimi.

W Brukseli wszystko jest postawione na głowie. To co dla nas konserwatystów jest dobre dla nich jest złe i na odwrót"- pisze Korwin-Mikke. Dalsze trwa nie Unii może skutkować dalszym osłabianiem ,europejskiego ducha" i ostatecznie doprowadzić do upadku Europy, jaką znamy.

W całej udokumentowanej historii ludzkości nigdy nie zdołano ustanowić takiego porządku społecznego, który by nie prowadził do zinstytucjonalizowanego gwałcenia wolności, pokoju i sprawiedliwości – czyli takiego porządku, w którym człowiek mógłby w pełni realizować swoje możliwości. Brak powodzenia na tym polu jest konsekwencją faktu, że myśliciele nigdy nie pojęli wystarczająco jasno i wyraźnie trzech rzeczy, a mianowicie: 1 – jaka jest ludzka natura, 2 – jakiego społeczeństwa potrzebuje człowiek, by realizować w pełni swoje możliwości, 3 – w jaki sposób zbudować takie społeczeństwo i zapewnić mu trwanie.

Większość samozwańczych planistów i inżynierów społecznych nie brała nawet pod uwagę, że natura człowieka jest specyficzna. Uważali oni człowieka za coś bezgranicznie plastycznego, za wytwór środowiska kulturowego lub gospodarczego, rodzaj bezkształtnej, nieposiadającej tożsamości masy, którą należy wymodelować zgodnie z ich wyobrażeniami. Ów brak zrozumienia, że człowiek ma specyficzną naturę określającą szczególny sposób jego działania, stał się przyczyną przelania morza łez i krwi… gdy projektanci społeczeństw usiłowali rozebrać człowieka na części i poskładać z powrotem w formie, która bardziej im odpowiadała.

Nieco ponad dwie dekady temu gospodarka Nowej Zelandii była w ruinie. Inflacja szalała, krzywa wzrostu gospodarczego ani drgnęła, a nabrzmiewający dług publiczny bił kolejne rekordy. Obecnie Nowa Zelandia zajmuje czołowe pozycje w niemal każdym rankingu dotyczącym dobrobytu, wolności osobistej i dobrego zarządzania, wyprzedzając wiele krajów, między innymi Stany Zjednoczone.

Na kartach książki Jak zostać tygrysem Europy Magdaleny Spendel czytelnik odkryje historię niewielkiego narodu, który doświadczony latami okupacji dostał szansę na suwerenność i... genialnie tę szansę wykorzystał!

Estończycy zdecydowali się wybrać jedną spójną drogę, której trzymali się bezkompromisowo. Okres lat dziewięćdziesiątych charakteryzował się zróżnicowanymi reformami we wszystkich krajach postsocjalistycznych, lecz to właśnie estońska transformacja otrzymała miano cudu gospodarczego. Okazuje się, że sukces był możliwy tylko dzięki radykalnemu zerwaniu z socjalizmem. W praktyce polegało to na tym, że już na początku rząd Estonii musiał zdecydować o cięciu wydatków budżetowych do takiego poziomu, aby zrównały się one z przychodami. Jak słusznie zauważyła Autorka „nie można przecież wydawać pieniędzy, których nie ma, prawda?” Spendel spostrzegła, że „oznaczało to walkę z całą paletą subsydiów, dofinansowań, świadczeń i – co najtrudniejsze – z roszczeniową mentalnością społeczeństwa”. Estończycy wyszli z tej walki zwycięsko. Obecnie Estonia jest jednym z najmniej zadłużonych krajów na świecie i cieszy się rewelacyjnie prosperującą gospodarką.

Inflacja stanowi przedmiot nieustannych badań, a na jej temat wydano setki publikacji naukowych. Pomimo to istnieje wokół niej wiele niejasności. Bezsprzecznym faktem jest, że psucie pieniądza rujnuje społeczeństwa, ale może wynika to z tego, że są tacy, którzy na tym zarabiają?
„Ukryta nikczemność. Kto zyskuje, a kto traci na inflacji?” autorstwa Tomasza J. Ulatowskiego to książka, którą każdy musi przeczytać. Autor w bardzo przystępny sposób tłumaczy proceder, któremu oddają się prawie wszyscy ludzie władzy. Bez względu na orientację polityczną i epokę. Psucie pieniądza, czyli właśnie inflację, stosowali starożytni Rzymianie, komuniści, demokraci.
Po przeczytaniu tej książki każdy zrozumie, jak jest okradany, jak byli okradani jego rodzice i jak byli okradani jego dalecy prapradziadowie. Okradani jak najbardziej legalnie i w pełnym majestacie prawa.

Drogi Czytelniku, czy jesteś pewny, że wiesz, czym jest życie?
Czy naprawdę dobrze tłumaczy to teoria ewolucji?
Czy nie sądzisz, że niektóre wątpliwości kreacjonistów są całkiem zasadne?

Takiej książki na polskim rynku jeszcze nie było!

Biocybernetyk wprowadza czytelnika w teorię systemów politycznych i pokazuje jak różne systemy kształtują takie, a nie inne ludzkie zachowania. Władza psuje, a ludzie będący u władzy zagarniają jej coraz więcej, a ta zwrotnie psuje ich jeszcze bardziej.

Polityk przenosi te systemowe rozważania na polski grunt i tłumaczy, że bardzo wiele patologii w naszej ojczyźnie wynika właśnie z systemu. Pokazuje, jak system wyborczy sprawia, że kontrolując zaledwie kilkadziesiąt osób, można panować nad całym krajem.

Czy jesteśmy w stanie zbudować społeczeństwo na prawdę obywatelskie? Czy możemy stworzyć prawdziwą demokrację, nie wywracając wszystkiego do góry nogami? Jakie założenia w polityce należałoby przemyśleć od nowa i co zmienić?

Politolog proponuje rozsądną i opartą na sprawdzonych wzorcach receptę zmiany naszego systemu politycznego na lepszy.

W książce przedstawiony został system polityczny Szwajcarii oparty na demokracji bezpośredniej czyli woli ludu. Autor pisze o „demokratycznym fenomenie” szwajcarskiego ustroju politycznego, który jest unikatowy w skali światowej i podejmuje interesujący temat wprowadzenia instrumentów demokracji bezpośredniej w Polsce. Demokracja bezpośrednia jest ustrojem politycznym, w którym decyzje podejmuje się przez głosowanie ludowe w ramach referendum, a mogą wziąć w nim udział wszyscy posiadający czynne prawo wyborcze. Obywatele mają więc większy i bezpośredni wpływ na podejmowane decyzje niż w większości państw z demokracją pośrednią.