W co grają ludzie - Eric Berne

Książka, która czekała na polskie wydanie prawie 60 lat (pierwsze wydanie oryginału – Human Action – 1949). Opus magnum nestora austriackiej szkoły ekonomii Ludwiga von Misesa. Chłodna, rzeczowa rozprawa z socjalizmem, interwencjonizmem i wszelkimi odmianami pseudoekonomii; gruntowny wykład prakseologii i głęboka refleksja nad prawidłowościami i ograniczeniami, jakim podlega ludzkie działanie. Po 1989 roku stało się oczywiste, że socjalizm nie może się udać. Mises wiedział o tym już w latach czterdziestych, a więc wtedy, kiedy wielu intelektualistów wiązało z tym ustrojem wielkie nadzieje.
Ludzkie działanie miało 4 wydania amerykańskie i zostało przetłumaczone na kilkanaście języków, w tym chiński, japoński, rosyjski i czeski. Mamy je wreszcie po polsku.

Dowiedz się, jak w pełni rozwinąć swoją charyzmę i budować inspirujące relacje z innymi ludźmi!

• Wyniki przemyśleń Dale'a Carnegiego i jego następców
• Głęboka i dająca szczęście nauka kształtowania swojej osobowości
• Refleksje i trafne spostrzeżenia autorstwa Dale'a Carnegiego
• Inspiracja do codziennego praktykowania serdeczności i otwartości

Dale Carnegie pozostawił po sobie kilka ważnych książek i programów, dzięki którym miliony ludzi zmieniło swoje życie na lepsze. Zyskali pewność siebie, zaczęli kształtować w sobie przyjazny charakter i nauczyli się wywierać pożądany wpływ na innych. Od jakości relacji między ludźmi zależy niemal wszystko, co wpływa na życie zarówno szeregowych pracowników, jak i właścicieli firm czy nawet liderów politycznych. Tę książkę opracowano na podstawie materiałów wykorzystywanych podczas kursów prowadzonych przez Dale'a Carnegiego i jego następców, publikacja została wzbogaca o przykłady i informacje przystające do realiów dzisiejszego świata.

Klucz do zrozumienia innych leży w zrozumieniu samego siebie.

Każde z następujących zdań opisuje jeden z podstawowych typów osobowości: melancholika, flegmatyka, sangwinika i choleryka. Które z nich opisuje ciebie najlepiej?

• W domu i w pracy jestem znakomicie zorganizowany i utrzymuję wszystko na właściwym miejscu.
• Z trudem wyrażam radość, nawet w sprawach dla mnie bardzo ważnych.
• Kiedy robię zakupy, zdarza mi się zapomnieć, gdzie zaparkowałem samochód.
• Denerwuję się, gdy moi podwładni nie wykonują dokładnie moich poleceń.

W swojej książce Florence Littauer sięga do najnowszych osiągnięć psychologii, aby pomóc ci zrozumieć twoją niepowtarzalną osobowość, którą otrzymałeś od Boga. Znajdziesz w niej test osobowości, który pozwoli ci określić twój temperament i zobaczyć, jakie cechy charakteru wpływają na twoje emocje, pracę i relacje z innymi.

Zostań najbardziej wpływowym człowiekiem roku!

• Poznaj sześć najskuteczniejszych zasad wpływania na ludzi i… włącz je w swój naturalny repertuar zachowań.
• Naucz się błyskawicznie rozpoznawać, gdy ktoś próbuje Cię oszukać, i… subtelnie demaskuj te nieetyczne zabiegi.

Dr Robert Cialdini jest obecnie najczęściej cytowanym żyjącym psychologiem społecznym, specjalizującym się w dziedzinie wywierania wpływu i perswazji.

Amerykański "Harvard Business Review" w uznaniu wielkiego znaczenia przełomowych prac dr. Cialdiniego umieścił je na liście "Breakthrough Ideas for Today’s Business Agenda".

Psychologia na Twoich usługach

• Chcesz nakłonić kogoś do trwałej zmiany poglądów?
• Chcesz zbudować silne relacje zawodowe i osobiste?
• Chcesz wpłynąć na czyjeś postępowanie i podejmowane decyzje?
• Chcesz przekonać ludzi, że Twoja oferta jest wyjątkowa i niepowtarzalna?
• Chcesz dowiedzieć się, jak być lubianym, cenionym i podziwianym?
• Chcesz nauczyć się negocjować, by osiągać więcej, niż początkowo zakładałeś?
• Chcesz wiedzieć, jak już nigdy nie dać się nabić w butelkę?

Nowa książka Fijorr Publishing to stosunkowo mało znane magnum opus austriackiego socjologa i ekonomisty, Helmuta Schoecka (1922-1993). Książka niezwykła, bo i niezwykłe jest zjawisko, które opisuje. W światowej literaturze drugiej takiej pracy na temat zawiści nie ma. Na ponad 400 stronach tej wielkiej (zarówno rozmiarem, jak i znaczeniem) pracy Schoeck rozprawia się z zawiścią, czyniąc ją odpowiedzialną za większość trapiących nas bolączek; od opresyjnych podatków, poprzez socjalizmy i inne systemy kolektywne, po wojny i globalne kryzysy. Zawiść to nie tylko zjawisko dokuczliwe psychologicznie, środowiskowo czy towarzysko, to przede wszystkim skaza na ludzkiej naturze, z powodu której ponosimy dotkliwe straty ekonomiczne, polityczne i kulturowe.
(fragment Wstępu autora)

(…) Człowiek zawistny może jednak przedobrzyć, wzbudzając zahamowania, które będą działać opóźniająco na zdolność grupy do przystosowania się do nowych problemów w jej otoczeniu. Zawiść może też skłonić człowieka do niszczenia. Niemal cała literatura, która do tej pory – fragmentarycznie – omawiała temat zawiści (eseje, literatura piękna, filozofia, teologia, psychologia), postrzega ją jako czynnik destruktywny, hamujący, bezużyteczny i bolesny. Wszystkie kultury ludzkości, wszelkie przysłowia i baśnie potępiają uczucie zawiści. Powszechnie wzywa się osobę zawistną, by się za siebie wstydziła. Mimo to istnienie zawiści – czy raczej przekonanie o jej wszechobecności – zawsze prowadziło do utajonych obaw przed ocenami innych ludzi, a to umożliwiało ewolucję systemu kontroli i równowagi społecznej.

Zygmunt Freud (1856-1939) – austriacki psycholog, psychoterapeuta, neurolog, neuropatolog, twórca psychoanalizy i psychologii głębi, chyba jedna z najważniejszych postaci w nauce o człowieku, postać wręcz symboliczna w nauce – jak Einstein w fizyce, tak Freud w naukach o człowieku wyznaczali najważniejsze kierunki myśli. W zasadzie nie byłoby współczesnej psychologii bez freudyzmu, choć oczywiście wiele z jego tez zostało zweryfikowanych i wiele szkół w psychologii powstało wręcz jako kontrreakcja na tezy psychoanalizy.

W Wizerunku własnym Freud przedstawia swoją drogę naukową od wczesnych czasów gdy praktykował w wiedeńskich szpitalach aż do chwili największego rozwoju psychoanalizy. Na początku swojej kariery leczy chorych psychicznie przy pomocy hipnozy. Dopiero w 1891 r. może już częściowo poświęcić się pracy stricte naukowej, pisze pierwszą książkę O pojmowaniu afazji. Zaczyna zwracać baczną uwagę na kwestie dotyczące seksualności. Wtedy też zarzuca hipnozę i rozpoczyna stosować w leczeniu nową metodę zwaną katarktyczną, którą można nazwać praprzodkiem psychoanalizy. Freud opisuje kolejne fazy jej rozwoju od teorii tłumienia (to już rzeczywisty początek psychoanalizy), przez odkrycie libido, metodę przeniesienia, analizy marzeń sennych czy czynności pomyłkowych aż do późniejszych psychoanalitycznych interpretacji religii (którą nazywa zbiorową nerwicą natręctw) i kultury. Sporo znajdziemy tu również o rozwoju ruchu psychoanalitycznego, wiernych zwolennikach (np. O. Rank czy E. Bleuler), jak i odszczepieńcach (np. C.G. Jung czy A. Adler).

Dużo mówi się w polityce o budowaniu tak zwanego państwa dobrobytu, tudzież państwa opiekuńczego. Czy na pewno warto iść w tę stronę?

Mamy co do tego poważne i uzasadnione wątpliwości. Budowanie państwa dobrobytu prowadzi bowiem obywateli do zrzucania odpowiedzialności za własny dobrobyt na instytucję państwa, zamiast brania tej odpowiedzialności na siebie. Z historycznej perspektywy dobrobyt społeczny jest tym wyższy, im większa odpowiedzialność jednostki za własne życie.

Przekonuje o tym profesor David Schmidtz w książce pt. „Dobrobyt społeczny a odpowiedzialność jednostki”. Swoje rozważania dodatkowo ilustruje wieloma historycznymi i współczesnymi przykładami z różnych zakątków świata. Dzięki temu otrzymujemy solidną dawkę argumentów teoretycznych wspartych przemawiającymi do wyobraźni i wymownymi zastosowaniami idei w praktyce.

Nowa książka Fijorr Publishing to stosunkowo mało znane magnum opus austriackiego socjologa i ekonomisty, Helmuta Schoecka (1922-1993). Książka niezwykła, bo i niezwykłe jest zjawisko, które opisuje. W światowej literaturze drugiej takiej pracy na temat zawiści nie ma. Na ponad 400 stronach tej wielkiej (zarówno rozmiarem, jak i znaczeniem) pracy Schoeck rozprawia się z zawiścią, czyniąc ją odpowiedzialną za większość trapiących nas bolączek; od opresyjnych podatków, poprzez socjalizmy i inne systemy kolektywne, po wojny i globalne kryzysy. Zawiść to nie tylko zjawisko dokuczliwe psychologicznie, środowiskowo czy towarzysko, to przede wszystkim skaza na ludzkiej naturze, z powodu której ponosimy dotkliwe straty ekonomiczne, polityczne i kulturowe.
(fragment Wstępu autora)

(…) Człowiek zawistny może jednak przedobrzyć, wzbudzając zahamowania, które będą działać opóźniająco na zdolność grupy do przystosowania się do nowych problemów w jej otoczeniu. Zawiść może też skłonić człowieka do niszczenia. Niemal cała literatura, która do tej pory – fragmentarycznie – omawiała temat zawiści (eseje, literatura piękna, filozofia, teologia, psychologia), postrzega ją jako czynnik destruktywny, hamujący, bezużyteczny i bolesny. Wszystkie kultury ludzkości, wszelkie przysłowia i baśnie potępiają uczucie zawiści. Powszechnie wzywa się osobę zawistną, by się za siebie wstydziła. Mimo to istnienie zawiści – czy raczej przekonanie o jej wszechobecności – zawsze prowadziło do utajonych obaw przed ocenami innych ludzi, a to umożliwiało ewolucję systemu kontroli i równowagi społecznej.