Złoto, banki, ludzie - Murray N. Rothbard

Mnogość definicji podaży pieniądza może wprawiać przeciętnego człowieka w zakłopotanie. O co chodzi z tymi wszystkimi M, od M1A i M1B do M8? Który z tych symboli oznacza prawdziwą podaż pieniądza, o ile którykolwiek samodzielnie do tego wystarcza? I może najistotniejsze: dlaczego depozyty bankowe wliczone są do różnych M jako podstawowy składnik podaży pieniądza? Wszyscy dziś wiedzą, że papierowe dolary, emitowane wyłącznie przez Banki Rezerwy Federalnej, zawierające napis „ten banknot jest legalnym środkiem płatniczym do regulowania wszelkich zobowiązań, publicznych i prywatnych”, to pieniądze. Ale dlaczego rachunki bieżące uważane są za pieniądz i na jakiej zasadzie powstają? Czyż nie można ich wypłacić na żądanie w postaci gotówki? Dlaczego więc wkłady na żądanie to też pieniądz, a nie tylko papierowe dolary, które je reprezentują? Jedną z niezwykłych implikacji zaliczania wkładów na żądanie do składników podaży pieniądza jest stwierdzenie, że banki tworzą pieniądz; że w pewnym sensie są fabrykami pieniędzy. Ale czy banki nie przekierowują jedynie powierzonych im oszczędności, pożyczając je inwestorom lub konsumentom? Skoro banki otrzymują nasze oszczędności i następnie je pożyczają, to jak właściwie tworzą pieniądze? W jaki sposób pasywa bankowe stają się składnikiem podaży pieniądza?

Wraz z rozkwitem demokracji stopień identyfikacji państwa ze społeczeństwem uległ podwojeniu, do tego stopnia, że powszechnie słyszy się sentymentalne opinie praktycznie gwałcące wszelkie racjonalne zasady i zdrowy rozsądek oraz każące nam wierzyć, iż to„my jesteśmy państwem”. Użyteczne kolektywistyczne słowo „my” umożliwia posłużenie się ideologicznym kamuflażem ukrywającym realia życia politycznego życia. Jeśli bowiem to „my jesteśmy rządem”, wówczas wszystko co uczyni on jednostce, nie tylko jest słuszne i nie stanowi przejawu tyranii, lecz jest również działaniem „dobrowolnie” podjętym przez jednostkę, której to dotyczy. Gdy rząd zaciągnął ogromny dług publiczny, który musi być spłacony przez opodatkowanie jednej grupy na rzecz innej, wówczas istota obciążenia ulega zaciemnieniu na skutek stwierdzenia, że to „my mamy zobowiązania wobec nas samych”. Jeśli rząd powołuje kogoś do wojska lub wtrąca go do więzienia za głoszenie dysydenckich poglądów, to osoba ta „robi to sobie sama” i dlatego nie dzieje się nic zdrożnego.

Zgodnie z obowiązującym przez 50 lat tradycyjnym, ortodoksyjnym wyjaśnieniem, które podali John Maynard Keynes i zwolennicy jego teorii, kapitalizm nie potrafił się obronić przed samym sobą, a rząd zrobił niewiele, żeby uratować zbankrutowany intelektualnie system rynkowy przed konsekwencjami jego szaleństwa.

W 1963 roku Rothbard zaproponował odmienne wyjaśnienie, które wywróciło do góry nogami ów tradycyjny pogląd. Według niego za rozmiary krachu na Wall Street nie odpowiadało nieograniczone rozpasanie pirackiego systemu kapitalistycznego, lecz upór rządu w podtrzymywaniu sztucznego boomu za pomocą pompowania inflacyjnego kredytu.
Jego książka to intelektualny tour de force. (…) Wytrzymała próbę czasu bez najmniejszego uszczerbku.”
Ze wstępu Paula Johnsona do piątego wydania z 2000 roku.

W książce 15 wielkich austriackiej szkoły ekonomii Randall Holcombe zebrał teksty wybitnych ekonomistów austriackich na temat… innych wybitnych ekonomistów austriackich.

W efekcie powstał przegląd czołowych prekursorów, twórców i reprezentantów ASE. W kolejnych rozdziałach poznajemy (zaskakująco ciekawe) życiorysy ekonomistów oraz przede wszystkim wkład, jakim każdy z nich wzbogacił austriacką myśl ekonomiczną. „Jeśli widzę dalej, to tylko dlatego, że stoję na ramionach olbrzymów”, powiedział kiedyś Isaac Newton. Zgodnie z tą maksymą, każdy z „15 wielkich” dołożył do nurtu ASE własną, istotną cegiełkę, na której później następni stawiali swoje. Fundamenty położyli de Mariana, Cantillon, Turgot, Say i Bastiat, gmach właściwy wznieśli Menger, Böhm-Bawerk, Mises, Hayek i Rothbard, a ornamenty dodali Wicksteed, Fetter, Hazlitt i Röpke. Owocem wspólnych wysiłków wyżej wymienionych jest piękna, spójna, kompleksowa konstrukcja, która robi wrażenie już na pierwszy rzut oka, a przy bliższym poznaniu i zagłębieniu się w jej zakamarki, tylko zyskuje.

W przeszłości jako środków płatniczych używano wielu rzeczy: żywego inwentarza, ziarna zbóż, przypraw, muszelek, paciorków, a w dzisiejszych czasach funkcje te pełni papier. Ale tylko dwie rzeczy stanowiły prawdziwy pieniądz: złoto i srebro.

Gdy papierowych pieniędzy jest zbyt dużo, wskutek czego trąca one swoja wartość, ludzie zawsze powracają do metali szlachetnych. Wiąże się to zwykle z ogromnym transferem majątku i tylko od Ciebie zależy, czy na tym skorzystasz, czy stracisz.

Według dr. Jörga Guido Hülsmanna jest to najważniejsza książka na temat pieniądza i bankowości od 1912 roku, czyli od wydania książki Misesa "Theorie des Geldes und der Umlaufsmittel", która całkowicie zrewolucjonizowała podejście ekonomistów do tych zagadnień.

"Książka Jesúsa Huerty de Soto to lektura obowiązkowa dla każdego, kto zastanawia się nad przyszłością gospodarki (a dziś, w czasie kryzysu, trudno o tym nie myśleć). Nie ulega wątpliwości, że powinni ją przeczytać studenci ekonomii. Gdybym był księdzem, to ksiązkę de Soto zadawałbym do czytania jako pokutę za grzechy wszystkim keynsistom. Byłaby to bardzo łagodna pokuta, bo połączona z przyjemnością, jaką daje lektura tego fascynującego dzieła."
Prof. Witold Kwaśnicki

Nigdy dotąd, przez 104 lata od daty jej wydania, książka ta nie była bardziej na czasie niż obecnie. Nigdy bowiem arogancja i nieuczciwość władz monetarnych świata, na czele z Federal Reserve Board nie była tak nachalna i tak groźna, jak właśnie dzisiaj.

Na początku 2017 roku George Selgin, słynny „rzecznik” wolnej bankowości, opublikował zbiór własnych tekstów o pieniądzu, napisanych w ciągu ostatnich kilkunastu lat. W efekcie powstała spójna, kompleksowa praca obejmująca tematykę od systemu bankowości we wczesnych Stanach Zjednoczonych, przez kulisy powstania Rezerwy Federalnej, po jej dorobek aż do czasów obecnych.

„Niewielu dzisiejszych ekonomistów jest zaznajomionych z systemami monetarnymi pozbawionymi banku centralnego funkcjonującymi w przeszłości. W swej ignorancji są przekonani, że systemy takie nie mogły działać prawidłowo. Nie powinno zatem zaskakiwać to, że mało który z nich poważnie traktuje możliwość, by takie alternatywy mogły zapewnić większą stabilność systemu monetarnego, niż robi to Fed i pozostałe banki centralne. Wśród wielu nieporozumień dotyczących dawnych i hipotetycznych systemów pieniężnych, szczególnie wyraźne jest mylenie ze sobą słabości tych systemów wynikających z procesów rynkowych z negatywnymi skutkami wywoływanymi przez rządowe interwencje w rynkowe systemy pieniężne i bankowe. Z tego podstawowego błędu bierze się upór, z jakim eksperci, pomimo kolejnych następujących po sobie porażek, upierają się przy propozycjach nakładania na system bankowy nowych warstw regulacji, zamiast zaakceptować to, że interwencje rządowe przynoszą głównie szkody”.

Bitcoin zapisał się w historii finansów jako realizowany na skalę światową eksperyment, którego sukces okazał się zaskoczeniem dla wielu uczestników rynku finansowego. W książce w przystępny i wyczerpujący sposób przedstawiono płatnicze i inwestycyjne zastosowania kryptowaluty bitcoin. Starannie przemyślany układ pracy prowadzi Czytelnika od zagadnień teoretycznych, rozprawiających się z kluczowymi wątpliwościami w zakresie klasyfikowania bitcoina, poprzez prezentację zasad funkcjonowania systemu tej kryptowaluty, aż do stopniowego odsłaniania jej zastosowań praktycznych.

W książce Czytelnikowi przedstawiono:
• systematyzację wiedzy teoretycznej w obszarze pieniądza cyfrowego, obejmującą definicję pojęcia kryptowaluta i kryptowaluta bitcoin,
• charakterystykę polskich użytkowników bitcoina oraz cele wykorzystywania przez nich kryptowaluty,
• determinanty rozpoczęcia akceptowania płatności w bitcoinach w handlu elektronicznym,
• uwarunkowania oraz perspektywy rozwoju płatniczego i inwestycyjnego zastosowania bitcoina.

Skąd się biorą kryzysy finansowe?

Aby odpowiedzieć na to pytanie, trzeba postawić kilka innych:

• kto kontroluje emisję waluty? 
• Kto zyskuje na inflacji? 
• Komu zależy na drukowaniu papierowego pieniądza bez pokrycia w złocie? 
• Kto pragnie uzależniać ludzi od kredytów? 
• Do kogo należy amerykańska Rezerwa Federalna? 
• Po co stworzono Międzynarodowy Fundusz Walutowy?

A przede wszystkim: w jaki sposób prowadzona jest globalna wojna o pieniądz?

Odsłaniając kulisy wielkiej polityki i ujawniając nieznane, sensacyjne informacje, autor ukazuje, w jaki sposób w ciągu XX wieku dolar stał się najsilniejszą walutą świata, wypierając najpierw funta, a następnie degradując nawet złoto. Oprócz przeszłości, Song Hongbinga interesuje jednak przede wszystkim przyszłość. Żyjemy w epoce kresu dominacji dolara. Stany Zjednoczone są schyłkowym mocarstwem, którego siła, również militarna, oparta jest na gigantycznym zadłużeniu. Co nas czeka, kiedy mocarstwo to upadnie? Jak potoczą się losy świata? Co zrobi Europa, co zrobią Chiny? Jaka waluta ma szansę zastąpić dolara? Wszystkie te kwestie Song Hongbing opisuje jak zwykle w pełen rozmachu i fascynujący sposób.

W Złotym spisku Ferdinand Lips zajmuje się chyba najczęściej dyskutowanym i najsłabiej rozumianym zagadnieniem: pieniądzem. Autorowi należy się podziw, ponieważ w ten sposób umożliwił nam lepsze zrozumienie kwestii o zasadniczym znaczeniu. Przedstawił nie tylko zarys historyczny, ale i ostatnie trendy, opisał także swoje osobiste doświadczenia, zdobyte jako szwajcarski bankier. Jego długa kariera w bankowości przydaje tej książce siły wyrazu i klarowności. Lips nie koncentruje się wyłącznie na własnych poglądach. Z wyjątkowym pietyzmem przedstawia wypowiedzi oraz poglądy innych autorów i bankierów – wielu z nich zalicza się do grona jego przyjaciół. W gruncie rzeczy byli to ludzie, którzy próbowali wskazać drogę ku solidnemu systemowi finansów oraz rzetelnej bankowości, jednocześnie zaś zwracali uwagę na fatalne błędy, jakie w twej sprawie bywały popełniane.

Zbiór tych siedmiu prac można uznać za podjętą po raz pierwszy próbę syntezy podstaw austriackiej makroekonomii – austriackiej teorii pieniądza, kapitału, cykli koniunkturalnych oraz instytucji monetarnych. Prace te od czasów powojennych aż do dzisiaj wywierają ogromny wpływ na austriacką czy też „kapitałową makroekonomię“. Taki dorobek to nie lada osiągnięcie – nawet na przestrzeni całego życia. Tym bardziej więc zdumiewa fakt, iż Hayek opublikował te prace w ciągu ośmiu lat (1929–1937) i to przed ukończeniem czterdziestego roku życia. (...) Ponowne opublikowanie tych prac w jednym tomie to doniosłe wydarzenie, które wypełnia ogromną lukę w austriackiej literaturze makroekonomiczneji i ukazuje współczesnym austriakom metodę rozwijania teorii ekonomii przez racjonalną argumentację i krytykę.

Złoto i srebro to najbardziej kontrowersyjne narzędzia inwestowania. Bardziej kontrowersyjne niż kryptowaluty. Wbrew pozorom są najbardziej bezpieczne. Wielce stabilne i przede wszystkim uczciwe.

Wokół nich istnieje jednak bardzo czarna reklama, kreowana latami przez rządy i banki, która sprawia, że większość ludzi nie tylko nie rozumie inwestowania w metale szlachetne, ale nie skorzysta też z okazji, która zapewne dotrze do nas w najbliższym czasie. Większość też nie będzie mogła na nich zarobić. Historia dosadnie potwierdza ten schemat. Schemat, według którego "Mądry pieniądz lubi ciszę" oraz "Mądry inwestor woli kupić zakurzone aniżeli lśniące złoto lub srebro".

Zapoznaj się z książką, która od czasów "Jak inwestować w złoto i srebro" Michaela Maloneya jest najświeższym i najpełniejszym kompendium w dziedzinie inwestowania w metale szlachetne. Żadna dotychczasowa pozycja nie ujęła tak obszernie zagadnienia złota i srebra, zwłaszcza w kontekście historycznym i ekonomicznym. Bez tego pełne rozumienie lokowania pieniędzy w sztabkach i monetach z metali szlachetnych jest niemożliwe.

Książka Austriacy o standardzie złota jest zbiorem prac M. N. Rothbarda, H. Sennholza, J. T. Salerno, R. M. Ebelinga, R. W. Garrisona, L. H. White’a i R. Paula na temat złota jako podstawy wolnorynkowego pieniądza.

Publikacja składa się z siedmiu esejów:

1. Argumenty za prawdziwym złotym dolarem – Murray N. Rothbard
2. Publikacje Carla Mengera o pieniądzu – Hans F. Sennholz
3. Ludwig von Mises i standard złota – Richard M. Ebeling
4. Koszty standardu złota – Roger W. Garrison
5. Standard złota i międzynarodowy system pieniężny - wkład Michaela A. Heilperina – Joseph T. Salerno
6. Wolna bankowość i standard złota – Lawrence H. White
7. Polityczny i gospodarczy program powrotu do prawdziwego standardu złota – Ron Paul

Tekst Böhm-Bawerka to nie tylko wnikliwa analiza ekonomiczna, ale także arcydzieło sztuki polemicznej. Böhm-Bawerk próbuje interpretować Marksa i jego kolejne tezy w wyjątkowo życzliwy sposób i pokazuje krok po kroku, że nawet przy najkorzystniejszych dla Marksa założeniach, cały gmach Marksowskiej ekonomii i tak musi się zawalić. Jego argumenty nie tylko trafiają w sedno intelektualnie, ale także zachwycają dowcipem, barwnością metafor i porównań.

Ekonomia w jednej lekcji (oprawa twarda) - Henry Hazlitt
15 Wielkich Austriackiej Szkoły Ekonomii - Randall G. Holcombe
Austriacka szkoła ekonomii. Rozszerzone wprowadzenie - Randall G. Holcombe
Co widac i czego nie widac - Frederick Bastiat
Ekonomia dla normalnych ludzi. Wprowadzenie do ASE - Gene Callahan
Ekonomia i polityka - Ludwig von Mises
Elementarz ekonomii - Faustino Ballve
Inflacja - Henry Hazlitt
Tajniki bankowosci - Murray N. Rothbard
Złoto, banki, ludzie - Murray N. Rothbard

KOMPLEKSOWA ANALIZA SYSTEMU PIENIĄDZA DEKRETOWEGO: ZASAD FUNKCJONOWANIA, PLUSÓW I MINUSÓW ORAZ GOSPODARCZYCH I SPOŁECZNYCH KONSEKWENCJI

Żyjemy w erze Standardu pieniądza dekretowego. To na nim opierają się współczesne gospodarki. Standard ten ma swoją specyfikę – mechanizmy funkcjonowania, strukturę bodźców, mocne i słabe strony – a specyfika ta ma szerokie i daleko idące konsekwencje zarówno gospodarcze, jak i społeczne. Aby zręcznie poruszać się w tym systemie oraz aby lepiej rozumieć świat wokół nas, warto zapoznać się z gruntownym omówieniem pieniądza dekretowego autorstwa Saifedeana Ammousa. Jest to omówienie nie tylko ciekawe i pouczające, ale też nowatorskie, gdyż dokonane przez pryzmat dostępnej od niedawna – i według Autora lepszej – alternatywy: standardu Bitcoina.

Z dumą prezentujemy nowe, poprawione przez ekspertów z zaprzyjaźnionego Instytutu Ludwiga von Misesa, jednotomowe wydanie Ekonomii wolnego rynku Murraya Rothbarda. W to sakramenckie dzieło powinien zaopatrzyć się każdy miłośnik ekonomii oraz każdy, kto planuje się jej dopiero nauczyć.

W Złotym spisku Ferdinand Lips zajmuje się chyba najczęściej dyskutowanym i najsłabiej rozumianym zagadnieniem: pieniądzem. Autorowi należy się podziw, ponieważ w ten sposób umożliwił nam lepsze zrozumienie kwestii o zasadniczym znaczeniu. Przedstawił nie tylko zarys historyczny, ale i ostatnie trendy, opisał także swoje osobiste doświadczenia, zdobyte jako szwajcarski bankier. Jego długa kariera w bankowości przydaje tej książce siły wyrazu i klarowności. Lips nie koncentruje się wyłącznie na własnych poglądach. Z wyjątkowym pietyzmem przedstawia wypowiedzi oraz poglądy innych autorów i bankierów – wielu z nich zalicza się do grona jego przyjaciół. W gruncie rzeczy byli to ludzie, którzy próbowali wskazać drogę ku solidnemu systemowi finansów oraz rzetelnej bankowości, jednocześnie zaś zwracali uwagę na fatalne błędy, jakie w twej sprawie bywały popełniane.