Michał Szafrański to osoba, której w finansowej blogosferze nie trzeba nikomu przedstawiać. A może jednak? Pewnie jest jakaś drobna szansa, że nie słyszałeś jeszcze o autorze jednego z najpoczytniejszych blogów - „Jak oszczędzać pieniądze?” - autorze zaangażowanym w podniesienie finansowej świadomości zwykłych zjadaczy chleba. Twórcy darmowego kursu „Pokonaj swoje długi”? Laureacie nagród blogowych? No i ostatecznie rzecz biorąc... milionerze, który zbudował majątek na finansowej edukacji i doskonałej budowie marki osobistej.

Jeśli nie znałeś Michała Szafrańskiego, szybko to naprawimy.

Możesz przeczytać jedną z trzech rzeczy:

• oryginalnego bloga
• „Finansowego Ninję”
• „Zaufanie, czyli Waluta przyszłości. Moja droga od zera do 7 milionów z bloga”

Osobiście nie lubię specjalnie bloga za chaotyczny wygląd, bardzo długie teksty i ogólną detaliczność. Do tego nie w pełni pokrywa się z moimi zainteresowaniami. Ale książki pisane przez Szafrańskiego to już zupełnie inna bajka.

Finansowy Ninja to chyba najlepszy polski podręcznik do podstaw edukacji finansowej, wyczerpujący i wszechstronny. Fantastyczny choćby z tego względu, że naprawdę uwzględnia polskie realia, wraz z rodzimymi terminami bankowymi, kredytowymi, czy dotyczącymi planów emerytalnych. Poza tym jest naprawdę przystępnie napisany.

Chcesz się dowiedzieć więcej? Tutaj możesz kupić i po prostu przeczytać.

Ale dziś nie o nim.

Opowiem Wam krótko o ostatniej pozycji, czyli o książce „Zaufanie, czyli waluta przyszłości”.

Są dwie szkoły dotyczące książek, które mają zmienić Twoje życie.

Jedna głosi, że wszystko to jedna wielka mistyfikacja i próba sprzedania kolejnego kursu czy książki. Że kupujemy je tak naprawdę, by poprawić sobie humor i troszkę pomarzyć o tym, jak to niesamowicie by było leżeć pod palmą, popijać drinki i żyć z lawiny odsetek robionych przez nasze mądre inwestycje.

Druga szkoła to ta bardziej optymistyczna – nawet jeśli nie trafimy pod naszą palmę od razu, książka czy materiał szkoleniowy poszerza naszą wiedzę, inspiruje do osiągania nowych celów i daje nam pożywkę do rozwoju, a to przecież cenniejsze niż złoto.

I powiem Wam, że nie tak dawno, właśnie taką dyskusję – o sensowności literatury poradnikowej (w szerokim tego słowa znaczeniu) prowadziłem z przyjacielem, który, choć lubi się rozwijać, z dużą dozą sceptycyzmu podchodzi do wszelkich rewelacji o szybkich zmianach i sporym bogactwie (słusznie!) - atakował więc książki motywujące do działania w podobnych kierunkach. Broniłem ich sensowności jednak nie dlatego, abym wierzył, że natychmiast odmienią moje życie, ale dlatego, że potrzebuję nowych idei, spojrzenia z zewnątrz i szerszych perspektyw. I jako dobry przykład tego wpływu mogę podać właśnie „4-godzinny tydzień pracy”.