Politologia

Mit Skandynawii, czyli porażka polityki trzeciej drogi.

Jest to książka przeznaczona dla ludzi, którzy uważają, że podwyższenie podatków podnosi – wbrew elementarnej logice – dobrobyt społeczeństwa. Autor, szwedzki ekonomista pochodzenia kurdyjskiego ujawnia prawdę o szwedzkim (a właściwie ogólnoskandynawskim) sukcesie gospodarczym.

"Demaskowanie fałszywości ekologicznych upiorów nie jest bynajmniej łatwe, bo zgodnie z tzw. prawem Brandoliniego, energia potrzebna do obalenia bzdury jest o rząd wielkości większa niż potrzeba jej wyprodukowania."
Fragment książki.

Oto bezlitosna, prawdopodobnie najlepsza opublikowana jak dotąd charakterystyka postawy życiowej współczesnej klasy niższej, pozwalająca zrozumieć, na czym tak naprawdę polega „pułapka biedy”. W swojej karierze zawodowej lekarza psychiatry Theodore Dalrymple pracował w szpitalu przy slumsach, w więzieniu oraz w ubogich krajach Afryki Subsaharyjskiej – można więc sądzić, że widział już wszystko. A jednak przypadki, z którymi spotykał się na co dzień w Anglii, nie przestawały wprawiać go w niedowierzanie. Bezsens egzystencji, powtarzalność błędów, degeneracja, całkowity brak odpowiedzialności – oto czym zaowocowała polityka państwa opiekuńczego w społeczności jej beneficjentów.

Swoje wymowne doświadczenia autor opisuje z pogardą dla poprawności politycznej, sporą dozą pesymizmu oraz domieszką czarnego humoru. Kunszt literacki doktora Dalrymple czyni lekturę Na dnie rozrywką intelektualną z najwyższej półki. Przeczytanie tej książki z pewnością skłoni do refleksji nad metodami walki z biedą i zagwarantuje odporność na bezwarunkowe pochylanie się nad losem nędzarzy – to bowiem, choć eliminuje ubóstwo w sensie materialnym, prowadzi do rozpowszechnienia być może mniej przykrego, lecz nie mniej przygnębiającego ubóstwa duchowego.

Murphy odpowiada w swojej książce m.in. na następujące pytania:

Jak wolny rynek rozwiązuje problem dyskryminacji na rynku pracy?
Dlaczego sprawy antymonopolowe zazwyczaj wytaczają firmy, które przegrywają w wolnej konkurencji?
Czy potrzebujemy państwowych regulacji dotyczących bezpieczeństwa pracy i produktów?
Jak wolny rynek chroni środowisko i rzadkie zasoby naturalne?
Dlaczego MFW i Bank Światowy wcale nie pomagają biednym krajom

W książce Niezwyciężona Rosja Radosław Patlewicz opisuje historię Rosji od samych jej początków. Jak się okazuje, zapędy imperialne – w tym chęć ekspansji na Zachód – towarzyszą temu krajowi już od stuleci. Czy jednak państwo to rzeczywiście jest tak silne, aby móc podporządkować sobie resztę świata? Radosław Patlewicz przedstawia cechy, które już w przeszłości uniemożliwiały osiągnięcie tego celu. Wielkość Rosji opiera się bowiem na pozorach. Jej „potęga” to tak naprawdę zakłamywanie rzeczywistości poprzez sprawnie wdrażaną propagandę. Rosja, choć chce być uważana za silnego gracza, traci na zacofaniu cywilizacyjnym i zamordystycznej polityce, która niejednokrotnie wpędzała ją w zapaść gospodarczą i społeczną.

Żyjemy w dziwnych i niepewnych czasach, które z pewnością przyniosą jedno: przyszłość inną od tej, jaką wyobrażaliśmy sobie dotychczas. Przesunięcie opinii publicznej, praktyki środowisk lewicowych, zwiększanie kontroli państwowej, wojna kulturowa - to zmartwienia, które leżą na sercu każdego prawicowca. W tym Grzegorza Brauna - który nie omieszkał wyraziście przedstawić swojego stanowiska na najważniejsze obecnie tematy społeczno-kulturowo-polityczne.

Książka jest zapisem serii rozmów z Tomaszem Sommerem, przeprowadzonych w czasie pandemii roku 2020 oraz transkrypcji wystąpień posła na Sejm RP.

Książka „Nowy wóz Drzymały” Radosława Patlewicza opowiada historię pewnej sprawy, która z lokalnego sporu urosła do rangi afery znanej niemal na całym świecie! Czego się tyczyła? Całą akcję rozpoczęło antypolskie ustawodawstwo gospodarcze II Rzeszy. Bohater całego zajścia – Michał Drzymała – nie otrzymał zezwolenia na budowę domu, co zmusiło go do zamieszkania wraz z rodziną w wozie. Historia zdesperowanego chłopa z Podgradowic stała się z biegiem czasu znana w całej Europie – a nawet poza nią! O wozie Drzymały pisały takie postacie jak: Henryk Sienkiewicz, Bolesław Prus, Maria Konopnicka, Rosjanin Lew Tołstoj, Belg Maurycy Maeterlinck, Anglik Herbert George Wells oraz Niemiec Gerhardt Hauptman, a także takie gazety jak m.in.: „Dziennik Kujawski”, „Gazeta Gdańska”, „Gazeta Toruńska”, „Gazeta Grudziądzka”, „Dziennik Berliński”, „Pielgrzym”, londyński „Graphic” i paryski „Ilustration”. Sława ta nie przyniosła jednak Polakowi niczego dobrego – zawiść prusaków była tak ogromna, że zaczęli oni z pełną determinacją uprzykrzać życie chłopa. Wszelkie próby pozbycia się wozu dowodziły jednak jedynie ich prymitywności i zawiści.

Dodatek do powieści Nowy wspaniały świat napisany przez Huxleya niespełna trzydzieści lat później.

Jak wiele z jego proroctw, w których ukazał satyryczną wizję dalekiej przyszłości, ziściło się w tak krótkim czasie?

Gdy w 1932 roku ukazała się powieść Nowy wspaniały świat, zawartą w niej szokującą analizę technokratycznej dyktatury uważano za odległą wizję.
Po latach pisarz rozważa, w jaki sposób zmieniły się społeczeństwa, technologia i formy rządzenia od czasu ukazania się jego słynnej dystopii. Pisze o zjawiskach społecznych, które jego zdaniem mogą prowadzić do ewolucji ustrojowej nowoczesnych społeczeństw w kierunku dyktatury: przeludnieniu, nadmiernej organizacji życia społecznego, przemianach propagandy związanych z rozwojem behawioryzmu, nowych technikach prania mózgu i perswazji.
Podkreśla, że w jeszcze większej mierze niż kiedyś należy obawiać się nowego typu dyktatury i tyranii. Prowokująca do myślenia i zatrważająca książka.

W dyskusjach politycznych regularnie pojawia się – i zawsze rozbudza emocje – kwestia imigracji: ilu i jakiego rodzaju imigrantom pozwalać na życie i pracę na terenie naszego kraju? Zwolennicy imigracji zazwyczaj przywołują argumenty humanitarne; jej przeciwnicy zwracają uwagę na konieczność dbania o interes i kulturę rodzimych obywateli.

Tymczasem ekonomista Bryan Caplan ukazuje zagadnienie imigracji w zupełnie nowym świetle. Jak przekonuje, otwarcie granic mogłoby zakończyć koszmar absolutnego ubóstwa na całym globie, a jednocześnie podwoić światową produktywność – na czym ogromnie skorzystałaby cała ludzkość.

Jest to jedna z najciekawszych książek zajmujących się omówieniem zasad i konsekwencji istnienia państwa opiekuńczego, czyli tego, co w języku codziennym nazywamy socjalem, albo państwem socjalnym. Autorem kilku tekstów, a zarazem całego wyboru, jest Tom G. Palmer, na co dzień wiceprezes Instytutu Katona z Waszyngtonu. Palmer wybrał kilka esejów napisanych przez siebie, oraz kilku wybitnych współczesnych ekonomistów wolnorynkowych, próbujących odbrązowić mitologię towarzyszącą państwu opiekuńczemu i ukazać prawdziwe oblicze tej szarlatanerii. Książka zawiera empiryczne i teoretyczne argumenty przeciwko absurdalnej koncepcji państwa opartego na manipulacji władzy i marnotrawstwie wysiłku obywateli. Zwięzły styl i prostota sprawiają, że może być ona pomocna w przekonywaniu lewicy, dowodząc że to co z założenia miało służyć ludziom, w praktyce obraca się przeciwko nim, szkodząc wszystkim. Czyta się jak kryminał! Bo i jest to kryminał.

Na początku 2017 roku George Selgin, słynny „rzecznik” wolnej bankowości, opublikował zbiór własnych tekstów o pieniądzu, napisanych w ciągu ostatnich kilkunastu lat. W efekcie powstała spójna, kompleksowa praca obejmująca tematykę od systemu bankowości we wczesnych Stanach Zjednoczonych, przez kulisy powstania Rezerwy Federalnej, po jej dorobek aż do czasów obecnych.

„Niewielu dzisiejszych ekonomistów jest zaznajomionych z systemami monetarnymi pozbawionymi banku centralnego funkcjonującymi w przeszłości. W swej ignorancji są przekonani, że systemy takie nie mogły działać prawidłowo. Nie powinno zatem zaskakiwać to, że mało który z nich poważnie traktuje możliwość, by takie alternatywy mogły zapewnić większą stabilność systemu monetarnego, niż robi to Fed i pozostałe banki centralne. Wśród wielu nieporozumień dotyczących dawnych i hipotetycznych systemów pieniężnych, szczególnie wyraźne jest mylenie ze sobą słabości tych systemów wynikających z procesów rynkowych z negatywnymi skutkami wywoływanymi przez rządowe interwencje w rynkowe systemy pieniężne i bankowe. Z tego podstawowego błędu bierze się upór, z jakim eksperci, pomimo kolejnych następujących po sobie porażek, upierają się przy propozycjach nakładania na system bankowy nowych warstw regulacji, zamiast zaakceptować to, że interwencje rządowe przynoszą głównie szkody”.

"Planowany chaos" Ludwiga Von Misesa to kultowa publikacja, która dowodzi, że jeśli historia nie lubi się powtarzać, to przynajmniej rymować. Analiza procesów społecznych potwierdzonych przez historię dostarcza czytelnikom wiedzę, która po kilkudziesięciu latach wciąż jest aktualna.

Autor w przejrzysty sposób wyjaśnia czytelnikom zagadnienia dotyczące polityki i gospodarki, jak na przykład fakt, że ludzi od dekad ciągnie ku socjalizmowi, w którym widzą szansę na równość. Ustrój dla robotników i mas zwykłych ludzi został jednak opracowany przez intelektualistów, którzy potrafili na przestrzeni lat umiejętnie dobierać narzędzia, aby skutecznie indoktrynować społeczeństwo. Jak się okazuje, socjalizm to ustrój, na którym nieliczni zarabiają krocie, podczas gdy większość zdecydowanie traci.

Najnowsza książka założyciela tygodnika „Najwyższy Czas!” To kolejna, piąta już część zbioru publicystyki Janusza Korwin-Mikkego, Pierwszą pozycją był „Świat według Korwina”, który ukazał się w serii Biblioteki Wolności w roku 2012. Następnie w naszej serii ukazały się dwa tomy „Historii według Korwina” i w końcu „Europa według Korwina”. Tym razem miłośnicy publicystycznego talentu prezesa partii „Wolność” mają niepowtarzalną okazje przeczytać co JKM myśli o polityce. Ta pozycja musi się obowiązkowo znaleźć na półce z książkami każdego, kto źle czuje się w otaczającej nas socjalistycznej rzeczywistości. Janusz Korwin-Mikke jak zwykle bezlitośnie punktuje wszystkie absurdy, paradoksy i po prostu kłamstwa lejącej się zewsząd propagandy „modernistycznego raju”. GWARANCJA BRAKU POPRAWNOŚCI POLITYCZNEJ!

Jeśli wierzyć codziennym serwisom informacyjnym, świat wali się na naszych oczach. Gdzie nie spojrzeć – problemy: postępująca polaryzacja polityczna, wojny, terroryzm, nierówności, ubóstwo, zmiany klimatu. Media informacyjne mówią jasno: jest źle, a będzie tylko gorzej.

Naprzeciw dziennikarzom i politykom licytującym się o prym w pesymizmie wychodzi Johan Norberg. Poruszające opowieści i zaskakujące dane, które przytacza rysują obraz świata zupełnie różny od tego, jaki widzimy na ekranach telewizorów. Wbrew powszechnemu fatalizmowi, ludzkość radzi sobie świetnie. Dzień za dniem, rok za rokiem, dekada za dekadą, wygrywamy kolejne bitwy z głodem, biedą, chorobami, przemocą i niesprawiedliwością.

Czarnowidztwo łatwiej sprzedać, ale nie dajmy się zmylić – fakty stoją po stronie optymizmu.

Wolność przegrywa. Indywidualizm jest w odwrocie. Demagodzy i radykałowie nadają ton debacie publicznej, a motto żyj i pozwól żyć innym słychać coraz ciszej.

Przedsiębiorca idei to książka o tym, jak to zmienić. Marcin Chmielowski przedstawia w niej teorię i praktykę zmiany społecznej, pokazując w jaki sposób organizować instytucje zdolne dbać o wolność. Odwołując się do klasyków i chętnie czerpiąc z intelektualnych osiągnięć tych, którzy naprawdę zmienili rzeczywistość, oraz posiłkując się własnymi doświadczeniami z pracy w organizacjach pozarządowych, Autor przedstawia gotowy model działania. I oferuje go tym, którzy będą chcieli z niego skorzystać.

Rozmaite zagadnienia ekonomiczne na przemian zyskują i tracą na popularności w zależności od aktualnych polityczno-intelektualnych nastrojów. Obecnie, w dyskusjach na temat gospodarki, na absolutnym topie jest „problem” nierówności społecznych, o których znów zrobiło się głośno po publikacji książki o kontrowersyjnym tytule Kapitał (ze skromnym dopiskiem „w XXI wieku”), autorstwa Francuza, Thomasa Piketty’ego.

Piketty, którego rodzice byli Trockistami (choć deklarują, że zmienili poglądy polityczne zanim narodził się młody Thomas), reprezentuje typową dla współczesnych socjalistów postawę: Jako że poprzeć socjalizmu wprost nadal nie wypada, przyznaje on wyższość gospodarki rynkowej nad centralnie planowaną. Po tym jednak dodaje, że wolny rynek ma niestety pewne wady, które wymagają interwencji państwa. Następnie przedstawia rzekome zawodności rynku, proponuje „postępowe” reformy i…

I wychodzi z tego wszystkiego system, który z wolnym rynkiem ma niewiele wspólnego, za to z socjalizmem – wiele.

Częstym argumentem zawistnych nieudaczników, przeciwników gospodarki rynkowej, biznesu i kapitalizmu jest twierdzenie, słuszne zresztą, ze swej istoty, że zachęcanie ludzi do otwierania własnych biznesów czy wspieranie prywatnej przedsiębiorczości mija się często z celem, gdyż z jednej strony nie wszyscy mają talent do robienia interesów, z drugiej zaś, sam talent do interesów nie wystarczy. W rezultacie, obie wspomniane grupy: przedsiębiorcy oraz ludzie pozbawieni smykałki (czy choćby ochoty) do interesów, charakteryzują się przeciwstawnymi interesami, skutkiem czego, są wobec siebie nastawieni wrogo.

W książce przedstawiony został system polityczny Szwajcarii oparty na demokracji bezpośredniej czyli woli ludu. Autor pisze o „demokratycznym fenomenie” szwajcarskiego ustroju politycznego, który jest unikatowy w skali światowej i podejmuje interesujący temat wprowadzenia instrumentów demokracji bezpośredniej w Polsce. Demokracja bezpośrednia jest ustrojem politycznym, w którym decyzje podejmuje się przez głosowanie ludowe w ramach referendum, a mogą wziąć w nim udział wszyscy posiadający czynne prawo wyborcze. Obywatele mają więc większy i bezpośredni wpływ na podejmowane decyzje niż w większości państw z demokracją pośrednią.