Życie seksualne - Sigmund Freud

Wstęp do psychoanalizy to najbardziej znana, klasyczna już książka Freuda, która zapoczątkowała rozwój i popularyzację psychoanalizy jako teorii, metody badawczej i środka terapii. Zawiera cykl wykładów wygłoszonych przez autora w latach 1915-1917 przed audytorium składającym się z lekarzy i "laików obojga płci", którym wyjaśniał podstawowe założenia swej koncepcji. Znając główne zastrzeżenia, jakie wobec niej wysuwano, wykłady te potraktował niezwykle poważnie, przygotowując je w postaci napisanego tekstu.

W pierwszych wykładach Freud analizuje czynności pomyłkowe i marzenia senne, udowadniając istnienie nieświadomości. Przedstawia przede wszystkim te objawy nieświadomości, które występują w życiu codziennym. Pokazuje, że nic w naszej psychice nie jest przypadkowe. Są tylko zjawiska zrozumiałe, które umiemy zinterpretować, i niezrozumiałe, których jeszcze zinterpretować nie potrafimy.

W dalszych wykładach autor wyjaśnia podstawy nauk o nerwicach, prezentuje również 3 zasadnicze wątki teorii psychoanalitycznej: teorię lęku, teorię libido i narcyzmu oraz teorię przeniesienia.

Ósmy tom dzieł Sigmunda Freuda zawiera jego pisma metapsychologiczne. Sam Freud używał terminu "metapsychologia" - utożsamianego z "psychologią nieświadomości" - na określenie teorii zajmującej się opisem struktury, funkcjonowania i przejawów aparatu psychicznego PSYCHE nieświadomej.

Tom ten obejmuje dwie najsłynniejsze historie przypadków: znaną potocznie jako historia "małego Hansa", pracę "Analiza fobii pięciolatka" (1909) oraz powszechnie nazwane analizą "Człowieka wilka" studium pt. "Z historii nerwicy dziecęcej" (1914).
Obie przedstawione tu historie łączy fakt, że są to analizy nerwic dziecięcych i z tego względu nawzajem się uzupełniają i wspierają.Teskty zawierają dyskusję na temat kilku kluczowych pomysłów psychoanalitycznych Freuda, a zatem omawiają problem seksualności dziecęcej

Czynności pomyłkowe obejmują przejęzyczenia, błędne odczyty napisów, uproszczenia przedmiotów itp., znane każdemu z życia codziennego. Analiza tych przypadków prowadzi niezbicie - zdaniem autora - do ciemnych dziedzin życia psychicznego, takich jak: nikczemna zazdrość, wspomnienia seksualne z dzieciństwa czy aktualne zakazane życzenia seksualne, pragnienia ambicjonalne, niszczycielskie, nadmierne ambicje itp.

Drugi obszar zjawisk opisanych przez autora to zapominanie. Freud był przekonany, że jest ono dowodem istnienia stłumionych, wypartych ze świadomości treści dążących do ujawnienia się, jeżeli tylko zaistnieją korzystne po temu okoliczności. Może to nastąpić nawet po wielu latach od czasu stłumienia.

Kolejna grupa to marzenia senne, które stanowią - według Freuda - kopalnię materiału dowodowego na rzecz koncepcji psychoanalitycznej, są wytworem własnej psychicznej aktywności śniącego, realizacją życzeń o silnym ładunku emocjonalnym. W marzeniu sennym autor wyróżnia treść jawną i myśli utajone, podkreślając sens istnienia tych drugich.