Krótka historia wolności - David Schmidtz, Jason Brennan

Kolejna książka jednego z ulubieńców Fijorr Publishing, Thomasa Sowella. Praca wybitna, która z pewnością stanie się klasykiem. Kompleksowe ujęcie czynników przyczyniających się do rozwoju gospodarczego na świecie. Mnóstwo ciekawostek, historii, ekonomii, faktów i statystyk oraz przede wszystkim charakteryzujących Sowella głębokich, a jednocześnie zwięzłych przemyśleń. Wszystko to omówione z perspektywy ekonomii wolnego rynku i bez poprawności politycznej.

Gwarantujemy, że żadna ciekawa świata osoba nie będzie żałować lektury tej fascynującej książki.

Czy jeśli ktoś zyskuje, to ktoś musi tracić? Czy jeden naród zyskuje kosztem innym? Czy ludzie skazani są na nieustanny konflikt? Emmanuel Martin jest ekonomistą i dyrektorem wykonawczym Instytutu Studiów Ekonomicznych Europa (Institute for Economic Studies–Europe). Poza organizacją projektów w Europie i Afryce, był redaktorem-założycielem UnMondeLibre.org i LibreAfrique.org. Pisał dla takich tytułów, jak „Le Cercle des Échos” i „Les Échos” we Francji, „Il Foglio” we Włoszech, „L’Écho” w Belgii, „Libération” w Maroko i „The Wall Street Journal–Europe”.

Krótka historia człowieka to kolejna książka Hansa-Hermanna Hoppego, która zarówno w sposobie argumentacji, jak i treści argumentów przełamuje wiele współczesnych polityczno-poprawnościowych mitów i wymyka się tradycyjnym podziałom czy to na poszczególne nurty myśli politycznej, czy to na dyscypliny naukowe. Jeden z takich niekonwencjonalnych aspektów filozofii politycznej Hoppego starałem się choć trochę przybliżyć: tezę o prakseologicznej, socjologicznej i kompatybilności anarchokapitalizmu i konserwatywnego ładu kulturowo-moralnego. Z twierdzeniem tym, ale i z innymi tezami prezentowanymi przez Hansa-Hermanna Hoppego – o wyższości monarchii nad demokracją, o plutokratycznej naturze tej drugiej, o różnicach w inteligencji pomiędzy rasami, o niemoralnej naturze instytucji państwa etc.

Znaczenie tej książki najłatwiej zrozumieć wtedy, gdy zestawi się ją z innymi dziełami Misesa. W pracach z zakresu epistemologicznych podstaw ekonomii Mises zwracał uwagę na aprioryczny charakter nauk ekonomicznych. Uważał, że elementów systemu teoretycznego nie buduje się za pomocą metody eksperymentalnej i gromadzenia danych statystycznych. Takie zagadnienia ekonomiczne, jak: wartościowanie czasu (teoria preferencji czasowej), prawo malejącej użyteczności marginalnej, teoria kosztów komparatywnych, niemożliwość rachunku ekonomicznego w socjalizmie, nieskuteczność kontroli cen, należy rozpatrywać niezależnie od historii. Można je badać i uzasadniać prawdziwość twierdzeń, które ich dotyczą, niezależnie od udokumentowanych studiów historycznych określonego czasu, miejsca, kultury i cywilizacji.

Metody naukowe można stosować w ekonomii i uzyskiwać dzięki temu świetne wyniki, jednak większość popularnych ekonomistów to nie naukowcy, a dogmatycy. Zachowują się jak politycy, populiści albo propagandyści. Ignorują fakty, które nie popierają ich twierdzeń. Pragną naukowego prestiżu bez zachowania naukowego rygoru. Efektem takich działań są: kiepski wzrost gospodarczy, nieoczekiwane reakcje giełdy i rynków finansowych, a w konsekwencji — światowy kryzys, bankructwa i załamania finansowe.

Trzymasz w ręku książkę, która odsłania mroczne tajemnice elit, rządów i polityków. Wiedza w niej zawarta będzie bezcenna w obliczu kolejnego kryzysu, na który już teraz przygotowują się rekiny finansjery. Droga do ruiny wyjaśnia podstawowe procesy zachodzące w gospodarce. Pokazano w niej, jak posłużyć się trzema najważniejszymi nowymi narzędziami badawczymi w tej dziedzinie: psychologią behawioralną, teorią złożoności i wnioskowaniem przyczynowym. Opisano kilka wątków w skomplikowanej sieci XXI-wiecznych rynków kapitałowych. Powstał fascynujący i zarazem przerażający obraz. Niestety, prezentuje on przyszłość — niepodobną do niczego, co do tej pory widzieliśmy.

Po co stworzono Międzynarodowy Fundusz Walutowy? A przede wszystkim: w jaki sposób prowadzona jest globalna wojna o pieniądz?

W książce tej, obejmującej ostatnie trzysta lat historii, wnikliwie i skrupulatnie pokazany został proces formowania sił, powstawania i narastania konfliktów, zawierania sojuszy i osiągania stanu równowagi pomiędzy elitami finansowymi Europy i Ameryki.
Dogłębna analiza zasadniczych (wciąż jednak niejawnych) mechanizmów podejmowania decyzji i kierownictwa we współczesnym świecie pozwoliła po raz pierwszy odkryć prawdziwą twarz sprawującego władzę międzynarodowego klubu bankierów. Niezwykłe historie opowiedziano żywym, klarownym językiem.

"Rząd wszechmogący" to pierwsza anglojęzyczna książka Ludwiga von Misesa. Jej wydanie w 1944 roku stało się ozdrowieńczym szokiem dla umęczonych wojną elit zachodniej Europy i Ameryki. Współcześnie, w dobie powracającej mody na kontrolowanie przez instytucje państwa kolejnych sfer życia gospodarczego i osobistego "Rząd wszechmogący" to znakomita przestroga przed rozwojem etatyzmu, a także narzędzie edukacji historycznej, politologicznej i ekonomicznej.

Mises w swojej książce rozważa i odrzuca kilka popularnych w tamtym czasie wyjaśnień powstania nazizmu, takich jak wrodzone ułomności niemieckiego charakteru narodowego. Zamiast tego patrzy na powstanie złowieszczej ideologii, którą określa mianem etatyzmu.
Mises na początek wskazuje, w jaki sposób upadł pruski liberalizm. Intelektualiści odrzucili wolny rynek na rzecz rozwiązań, które nie miały żadnego wsparcia ze strony poprawnej teorii ekonomii, a za to wskazywały na rolę państwa w tworzeniu narodowej potęgi i dobrobytu. System nazistowski był rozszerzeniem wcześniejszych tendencji etatystycznych w czasach Bismarcka i Wilhelma.

Tematem niniejszej książki jest ścisły związek pomiędzy niektórymi międzynarodowymi firmami bankowymi z Nowego Yorku a komunistycznymi rewolucyjnymi ruchami, które przejęły władzę w carskiej Rosji i doprowadziły do ustanowienia Związku Radzieckiego.
Na podstawie dokumentacji z amerykańskiego archiwum Departamentu Stanu autor odtwarza działania głównych rewolucjonistów i bankierów oraz kluczowe transfery finansów, bez których komunistyczna rewolucja nie miałaby szans powodzenia. W odpowiedzi na wsparcie finansowe rewolucyjne władze wyeksportowały większość carskiego złota do międzynarodowych banków oraz ustanowiły relacje handlowe, które pozwoliły na monopolistyczną eksploatację sowieckiego rynku przez największe amerykańskie korporacje.

Mocarstwo się starzeje?

Cykl Życia Imperium i W poszukiwaniu środków zaradczych Johna Glubbaa to kolejna książka fundacji PAFERE, która w bardzo przystępny sposób pozwala na wyjaśnienie mechanizmów władzy. Jej główną zaletą jest fakt, że skłania do analizy współczesnych czasów i zachęca do samodzielnego odpowiedzenia na bardzo ciekawe pytania związane z trwaniem i schyłkiem mocarstw.